4 tips για το παιχνίδι εντός και εκτός οθόνης

Ας ξεκινήσουμε με ορισμένες παρανοήσεις και λάθη που κάνουμε οι γονείς:

A. Ποδόσφαιρο, χορός, μπαλέτο, καράτε- η λίστα με τις εξωσχολικές δραστηριότητες με τις οποίες ασχολείται σήμερα ένα παιδί είναι συχνά ατελείωτη. Και ενώ αυτή η ενασχόληση είναι απαραίτητη, συχνά παρατηρούνται ακραίες καταστάσεις και υπερβολές, καθώς ο γονέας εστιάζει στα δικά του θέλω, με τα παιδιά να νιώθουν κόπωση και να αντιδρούν.

B. Επιπλέον, δίνουμε μεγάλη βαρύτητα σε αυτές τις δραστηριότητες και αγνοούμε πόσο σημαντικό είναι το ελεύθερο παιχνίδι για την ομαλή ανάπτυξη ενός παιδιού.

Αποτέλεσμα; Τα παιδιά, κουρασμένα ανάμεσα σε υποχρεώσεις και αυστηρά προγράμματα, επιλέγουν στον ελεύθερο χρόνο τους να χαθούν στον ψηφιακό κόσμο, χωρίς όρια.

Έτσι, ξεκινά ουσιαστικά ένας φαύλος κύκλος με τους γονείς να γκρινιάζουν στο παιδί και το παιδί να καταφεύγει στο διαδικτυακό παιχνίδι.

Πώς θα βάλουμε τέλος σε αυτόν τον φαύλο κύκλο;

Καταρχάς, οι γονείς θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι το παιδί θα επιδιώξει να χρησιμοποιήσει το διαδίκτυο και να ενταχθεί στον ψηφιακό κόσμο, γιατί το ίδιο κάνουν και οι φίλοι του, γιατί μέσα από αυτόν τον κόσμο θα αποκτήσει νέες γνώσεις, θα παίζει παιχνίδια, θα αποκτήσει δεξιότητες. Και αυτό είναι ένα προνόμιο που δεν πρέπει να του το στερήσουμε. Η θέσπιση όμως των ορίων είναι απλά απαραίτητη.

Όρια, διαχείριση χρόνου και ισορροπία είναι οι λέξεις-κλειδί, και ιδού πώς μπορούμε να τα πετύχουμε στην καθημερινή μας ζωή:

1. Να αποτελέσουμε παράδειγμα μίμησης για τα παιδιά μας και να αφήσουμε το κινητό μας στην άκρη κατά τη διάρκεια του κοινού ελεύθερου χρόνου μας.

2. Να προτείνουμε στο παιδί φυσικές δραστηριότητες- μία εκδρομή, λίγο περπάτημα ή ποδήλατο, που μπορεί να μοιραστεί με την οικογένειά του ή και με φίλους του.

3. Να του μάθουμε τα οφέλη της σωματικής άσκησης με πρακτικά παραδείγματα και όχι με μόνιμη επιχειρηματολογία και διδακτισμό. Τα παιδιά θα κουραστούν γρήγορα με τις διδαχές μας και θα μας κατηγορήσουν για υπερβολικές αναλύσεις και για έλλειψη κατανόησης.

4. Να μπούμε στη θέση του παιδιού και να ακούσουμε τις ανάγκες του και τα θέλω του. Σε αυτά θα πρέπει να προσαρμόσουμε σημαντικά πεδία, όπως είναι η εκπαίδευσή του, η αυτοεικόνα του, η διαχείριση του άγχους. Να εξηγήσουμε στο παιδί μας πως όταν κάποιος αθλείται ή έρχεται σε επαφή με τη φύση, εκτονώνει πιο εύκολα το άγχος του, έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και καλύτερη αυτοεικόνα. Και αυτή η αυτοεικόνα είναι πολύ πιο σημαντική από μια τέλεια selfie στα social media.

Η ισορροπία είναι ένα μεγάλο στοίχημα, η ολοκληρωμένη όμως επικοινωνία και η διάδραση στις σχέσεις με τα παιδιά μας είναι ακόμα μεγαλύτερο και το πλέον ουσιαστικό.