7 χρήσιμα tips για τη βία των video games

Εναλλαγή χρωμάτων, εντυπωσιακά γραφικά, πλοκή, στρατηγική, περιπέτεια, αγαπημένοι ήρωες, συνομιλία με φίλους, και δεν είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί τα video games γίνονται τόσο συναρπαστικά στα μάτια των παιδιών.

Για ένα παιδί, το ηλεκτρονικό παιχνίδι:

- Μπορεί να λειτουργήσει ως μέσο κοινωνικοποίησης.

- Κινητοποιεί το ενδιαφέρον, την περιέργεια, τις ορμόνες του.

- Το βοηθά να υποδυθεί έναν ρόλο που στην πραγματικότητα δεν θα μπορούσε να οικειοποιηθεί ποτέ, εξαιτίας είτε πρακτικών δυσκολιών είτε της ιδιοσυγκρασίας του.

Παρόλα αυτά, ένα παιχνίδι μπορεί να γίνει βίαιο ή να χαρακτηρίζεται από συγκαλυμμένη βία και να προβάλλει επιθετικές συμπεριφορές. Γεγονός που μας προβληματίζει ως γονείς καθώς φοβόμαστε μήπως το παιδί μας εκδηλώσει συμπεριφορές βίας στην πραγματική ζωή κοπιάροντας αυτές των παιχνιδιών.

Είναι γεγονός ότι η υπερβολική έκθεση σε βίαιες σκηνές:

- Δημιουργεί κίνδυνο αύξησης της επιθετικής συμπεριφοράς ενός παιδιού.

- Προκαλεί υπερένταση και υπερδιέγερση, καθώς υπάρχει κίνδυνος ταύτισης με τον ρόλο που υποδύεται.

- Απομυθοποιεί τη βία, τον θάνατο, τη χρήση όπλων.

- Δημιουργεί μία σταδιακή απευαισθητοποίηση του παιδιού σε φαινόμενα βίας.

Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν εκδηλώνουν βίαιη συμπεριφορά όλα τα παιδιά που παίζουν video games βίας, καθώς αυτό εξαρτάται από παράγοντες όπως:

- Η εξοικείωση του παιδιού με ένα βίαιο περιβάλλον.

- Τα στοιχεία προσωπικότητας του παιδιού.

- Η ύπαρξη ενός ασταθούς οικογενειακού περιβάλλοντος, το οποίο ωθεί το παιδί να αναζητά συμπεριφορές και τρόπους εκτόνωσης.

Τι μπορούμε να κάνουμε οι γονείς έτσι ώστε τα ηλεκτρονικά παιχνίδια να αποτελούν ένα ασφαλές μέσο ψυχαγωγίας για το παιδί μας και όχι πηγή βίαιων συμπεριφορών στην πραγματική ζωή;

1. Να προσέχουμε την ειδική σήμανση στα παιχνίδια και την καταλληλότητά τους σύμφωνα με την ηλικία του παιδιού.

2. Να θέτουμε χρονικά όρια στη χρήση του παιχνιδιού.

3. Να κινητοποιούμε το παιδί να ασχολείται με φυσικές δραστηριότητες που το βοηθούν να εκτονώνεται σωματικά και ψυχικά.

4. Να συζητάμε με το παιδί μας και να εκφράζουμε την άποψή μας για τα φαινόμενα βίας, την επιθετική συμπεριφορά, τη χρήση όπλων, με αφορμή τα παιχνίδια αλλά και πραγματικά γεγονότα.

5. Να επαγρυπνούμε για τυχόν προβληματικές συμπεριφορές του παιδιού όπως η απομόνωση, η εσωστρέφεια, η υιοθέτηση επιθετικών τρόπων αντίδρασης.

6. Να επιζητάμε επικοινωνία με το σχολικό του περιβάλλον έτσι ώστε να ενημερωνόμαστε για τη συμπεριφορά του στο σχολείο.

7. Να αυτοδιαχειριζόμαστε τις δικές μας συμπεριφορές, καθώς το προβληματικό γονεϊκό πρότυπο και η ύπαρξη βίας μέσα στην οικογένεια είναι αυτά που ουσιαστικά το παιδι αναπαράγει υιοθετώντας και το ίδιο μια ακραία συμπεριφορά.

Ας θυμόμαστε ότι για ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον, με αξίες, ηθική και επικοινωνία μεταξύ των μελών, ένα video game είναι απλά ένα μέσο διασκέδασης, και τίποτα παραπάνω.