4-6
6-12
12-15

7 σκέψεις πριν βάλω το hashtag #sxoliki_giorti

Οι πρόβες για τις χριστουγεννιάτικες γιορτές έχουν αρχίσει εδώ και καιρό στα σχολεία. Θεατρικές παραστάσεις, ποιήματα, τραγούδια, χορευτικά, και τα παιδιά μας είναι τόσο ενθουσιασμένα.

Δεν είναι τα μόνα. Ετοιμαζόμαστε και εμείς οι γονείς για τη μεγάλη μέρα, να δούμε τα παιδάκια μας, να τα χαρούμε και να απαθανατίσουμε κάθε σημαντική στιγμή τους.

Κάποιοι μάλιστα θα ανεβάσουμε και τις σχετικές φωτογραφίες στους λογαριασμούς μας στα σόσιαλ μίντια. Ναι, ανάμεσα σε αυτούς και εγώ.

Δεν αφήνω όμως τον ενθουσιασμό και τη συγκίνησή μου να με παρασύρουν. Ξέρω καλά ότι σε αυτόν τον υπέροχο ψηφιακό κόσμο όπου η κόρη μου ζει και εξελίσσεται, οφείλω να σεβαστώ το δικαίωμά της να πρωταγωνιστεί ή όχι.

Και με αυτή τη λογική, σε κάθε σχολική γιορτή ακολουθώ ορισμένους κανόνες:

1. Δεν κάνω check in στο σχολείο ούτε ταγκάρω την επωνυμία του.

Γιατί πρέπει κάποιος να ξέρει πού βρίσκεται η οικογένειά μου αυτή τη στιγμή; Γιατί να γνωρίζει σε ποιο σχολείο πηγαίνει το παιδί μου; Και τέλος, γιατί να κοινοποιήσω ότι ναι, αυτή τη στιγμή κανείς δεν βρίσκεται στο σπίτι;

2. Δεν κάνω stories.  

Τουλάχιστον όχι εκείνη την ώρα της γιορτής. Μπορεί να τραβήξω ένα βιντεάκι από τον χώρο, κάποια σημεία της διακόσμησης ή του σκηνικού, μερικές φωτογραφίες της κόρης μου ντυμένης με το κοστούμι της παράστασης αλλά όλα αυτά θα τα επεξεργαστώ κατόπιν και θα τα ανεβάσω... κατόπιν εορτής.

3. Δεν κοινοποιώ βίντεο στα οποία εμφανίζεται όλη η τάξη ή μέρος των συμμαθητών της κόρης μου.

Σέβομαι τα προσωπικά τους δεδομένα καθώς και τη στάση άλλων γονέων οι οποίοι δεν ανεβάζουν ποτέ στιγμιότυπα από τη ζωή των παιδιών τους. Με ποιο δικαίωμα θα πάρω αυτή την απόφαση ερήμην τους;

4. Δεν ανεβάζω κάτι που μπορεί να φέρει το παιδί μου σε δύσκολη θέση.

Δεν θα ήθελα μεγαλώνοντας να δει ένα βιντεάκι με την ίδια πάνω σε μια σκηνή να κομπιάζει να πει το ποίημα ή τις ατάκες της, γιατί τότε μου είχε φανεί αστείο. Δεν θα ήθελα μεγαλώνοντας να δει οτιδήποτε που θα την κάνει να νιώσει άβολα και αμήχανα.

5. Αρχειοθετώ το υλικό από φωτογραφίες, βίντεο και μπούμερανγκ με την ίδια και τις φίλες της ή τη δασκάλα της.

Έτσι θα θυμόμαστε μετά από χρόνια στιγμές της παιδικής της ηλικίας και των σχολικών της εμπειριών. Όχι, δεν είναι όλες μας οι αναμνήσεις διαδικτυακές.

6. Προσπαθώ να αφήσω στην άκρη το κινητό μου για λίγο για να ζήσω τη στιγμή και να χαρώ το παιδί μου.

Φροντίζω να καθίσω κάπου καλά ώστε να παρακολουθώ τη γιορτή, δεν σηκώνω τη βιντεοκάμερα ούτε το κινητό για να τραβήξω όλη τη γιορτή εμποδίζοντας τους πίσω μου να βλέπουν.

7. Λέω στο παιδί μου και σε όλη την ομάδα που δούλεψε μπράβο και συγχαρητήρια. 

Χαρίζω χαμόγελα και αγκαλιές και δεν περιορίζω την επιβεβαίωση και την ικανοποίησή μου βάζοντας μερικά emojis και hashtags περηφάνειας στα σόσιαλ μίντια.

Τα παιδιά μας έχουν ανάγκη αυτές τις στιγμές να ξέρουν ότι οι γονείς τους είναι από κάτω και τα βλέπουν, τα χαίρονται. Θέλουν να το δουν στο πρόσωπό μας. Ας τους το προσφέρουμε, ας το ζήσουμε, χωρίς φίλτρα και περιττά uploads.     

 

Next chapter
Εκδηλώσεις