Cyber bullying: 5 μέτρα προστασίας και αντιμετώπισης

Το cyber bullying, ή διαδικτυακός εκφοβισμός στα ελληνικά, αφορά στον εκφοβισμό, την απειλή, την παρενόχληση των παιδιών μέσω του διαδικτύου, κινητών τηλεφώνων, ή άλλων ψηφιακών μέσων.

Ποιο παιδί όμως είναι περισσότερο ευάλωτο στο να δεχθεί το cyber bullying και ποιο έχει περισσότερες πιθανότητες να το ασκήσει;

Τις περισσότερες φορές παιδιά τα οποία ασκούν bullying προσπαθούν να υποτάξουν, να ελέγξουν, να αποδυναμώσουν τη δυναμική των υπολοίπων.

Είτε είναι στον φυσικό κόσμο, είτε στον ψηφιακό, μέσω της συμπεριφοράς τους προσπαθούν να νιώσουν ανώτερα από τα θύματά τους, καλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο τα κενά στην αυτοπεποίθηση και στην προσωπικότητά τους, που δημιουργήθηκαν από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Οργανώνοντας ομάδες εναντίον των θυμάτων τους, ασκώντας πίεση, προκαλώντας ανασφάλεια και διευρυμένη υποτίμηση στοιχείων της προσωπικότητάς τους, θέλουν να πλήξουν την αυτοεικόνα των θυμάτων τους, νιώθοντας έτσι ότι είναι πιο έξυπνοι, πιο ικανοί.

Από την άλλη, bullying μπορεί να σκηθεί σε πολλά παιδιά, δεν θα το δεχθούν όμως όλα.

Παιδιά τα οποία δεν έχουν υψηλή αυτοπεποίθηση και καλή αυτοεικόνα, παιδιά τα οποία συχνά βιώνουν παραμέληση από το οικογενειακό περιβάλλον και είναι εσωστρεφή, που αποφεύγουν να αντιμετωπίσουν φοβογόνες και αγχογόνες καταστάσεις γιατί θεωρούν ότι δεν θα τα καταφέρουν, παιδιά με μειωμένες διαπροσωπικές σχέσεις, συγκεντρώνουν τα περισσότερα χαρακτηριστικά ενός πιθανού θύματος bullying.

Γονείς με ρωτούν εάν υπάρχει ενδεδειγμένη διαχείριση σε τέτοιες καταστάσεις και τι μπορούν να κάνουν οι ίδιοι.

Σίγουρα η κάθε περίπτωση είναι μοναδική και πρέπει να υπάρχει εξατομικευμένη αντιμετώπιση.

Αυτό όμως που θα πρέπει να κάνουμε στα παιδιά μας ξεκάθαρο είναι ότι η απόκρυψη το μόνο που κάνει είναι να συντηρεί περιπτώσεις παρενόχλησης και να κάνει τους θύτες ισχυρούς. Για αυτό:

1. Θα πρέπει να παρακινούμε τα παιδιά να μας μιλούν για τη βία και την παρενόχληση που υφίστανται.

2. Να τους εξηγήσουμε ότι είναι αδιέξοδο να προσπαθούν μόνα τους να αντιμετωπίσουν τον θύτη, και ότι αυτό που απαιτείται είναι η καταγραφή αποδεικτικών στοιχείων, το μπλοκάρισμά του και ο αποκλεισμός του.

3. Η τεχνολογία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσφέρουν την επιλογή να αναφέρονται οι θύτες σε συγκεκριμένα πεδία των ιστοσελίδων. Είναι ένα εργαλείο το οποίο πρέπει να μάθουμε στα παιδιά να χρησιμοποιούν όπου απαιτείται. 

4. Θα πρέπει να επαγρυπνούμε για συμπτωματολογία που μπορεί να σχετίζεται με άγχος ή αλλαγές στη διάθεση του παιδιού μας, αλλαγές στην καθημερινότητά του, εσωστρεφή συμπεριφορά, διαταραχές στον ύπνο και στην όρεξη, ευερεθιστότητα.

5. Η αυτοπεποίθηση και η αυτοεικόνα των παιδιών θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για εμάς τους γονείς. Τα παιδιά θα πρέπει να νιώθουν την ικανότητά τους να διαχειριστούν καταστάσεις (με βοήθεια, όπου απαιτείται), να πιστεύουν στον εαυτό τους και να μην συντηρούν το αίσθημα της αδυναμίας και της απαξίωσης που προσπαθεί να καλλιεργήσει ένας θύτης.