4-6
6-12
12-15

Mε ένα κλικ μπορώ να κάνω τα πάντα

Η γενιά της τεχνολογίας μεγαλώνει με τη λανθασμένη πεποίθηση ότι μπορεί να καταφέρει το οτιδήποτε τόσο εύκολα και εξίσου γρήγορα όπως ένα κλικ στην οθόνη, χωρίς υπομονή ή επιμονή. Έτσι απλά.

Και αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στη διαπαιδαγώγηση- τα παιδιά δεν μαθαίνουν πως χρειάζεται να προσπαθείς, να κοπιάζεις, να κερδίζεις αλλά και να χάνεις.

Φτιάχνουμε μία γενιά που φαίνεται δυνατή, αχάρακτη σαν το ζαφείρι, όμως και αυτό αν πέσει, θρυμματίζεται… Τα παιδιά σήμερα έχουν πολύ μικρή ανοχή στις δυσκολίες και τις αντιξοότητες. Ακόμη και η διασκέδασή τους πλέον έχει γίνει ηλεκτρονική, άκοπη, ένα διαδικτυακό ερέθισμα για το μυαλό που δεν συνδέεται με κόπο ή απώλεια.

Ξέρετε, τα παιδιά με τα παραδοσιακά παιχνίδια τους ανταγωνίζονται, κοπιάζουν, γυρίζουν πίσω με λερωμένα ρούχα, με γδαρσίματα, ιδρωμένα και κουρασμένα- όμως μαθαίνουν να προσπαθούν.

«Χάνω μία ζωή» ή μία παρτίδα στο ηλεκτρονικό παιχνίδι δεν σημαίνει πραγματικά τίποτα. Απλά ξαναρχίζω αμέσως μετά, θυμωμένος γιατί έχασα, χωρίς σεβασμό για την προσπάθεια του άλλου.

«Χάνω ένα παιχνίδι μπάλα στην αλάνα» σήμαινε κάποτε πολλά. Και με αυτόν τον τρόπο μαθαίναμε να διαχειριζόμαστε τα αρνητικά μας συναισθήματα.

Τώρα πλέον αυτή η διαχείριση λείπει. Υπάρχει η τάση να προστατεύονται τα παιδιά από όλα τα πιθανά και απίθανα κακά. Το μόνο που μας νοιάζει είναι να βλέπουμε το παιδί, να είναι «ασφαλές».

Καταλήγουμε, λοιπόν, ο γονέας να γίνεται «γονιός-ελικόπτερο», που ίπταται πάντα πάνω από το παιδί του και το εποπτεύει από απόσταση. Που προσπαθεί να δίνει την κατεύθυνση που θέλει αλλά δεν θέτει όρια επειδή δυσκολεύεται να διαχειριστεί την πιθανότητα σύγκρουσης.

Κι έτσι το παιδί μέσα από τα ηλεκτρονικά του παιχνίδια και την προστατευτικότητα των γονιών του πιστεύει ότι δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο να το σταματήσει σε ό,τι κατευθυνθεί, δεν βρίσκει νόημα να παλέψει ή να προσπαθήσει σκληρά για κάτι.

Στην πραγματικότητα, οι δυσκολίες και οι αντιξοότητες που υπερνικάμε ή και που υπομένουμε, είναι αυτές που καθορίζουν βαθύτερα έναν χαρακτήρα. Τα παιδιά μαθαίνουν συνειδητά κυρίως από τη δοκιμή και το λάθος.

Είναι πιο παιδευτικό να τα αφήνουμε να κάνουν και λάθη, για να αντιληφθούν ότι οι προσπάθειές τους δεν μπορεί να είναι πάντα επιτυχημένες. Γιατί η ζωή είναι υπέροχη, σίγουρα όμως δεν είναι παιχνίδι.