Μπαμπά, γιατί είσαι συνέχεια στο κομπιούτερ;

Όταν μιλάμε για εθισμό στο Διαδίκτυο το μυαλό μας πηγαίνει αυτόματα στα παιδιά μας. Ξέρετε όμως ότι η πρώτη περίπτωση εθισμού στο Διαδίκτυο, στο μακρινό 1997, αφορούσε όχι κάποιον ανήλικο αλλά έναν ενήλικα; Συγκεκριμένα, έναν χρηματιστή ο οποίος κατά το μεγαλύτερο διάστημα της ημέρας ήταν σε συνεχή σύνδεση με τα νέα από τις αγορές. Ακόμα όμως κι όταν ολοκληρωνόταν η κουραστική του μέρα, εκείνος έμενε επιπλέον ώρες στο διαδίκτυο, σε διαφορετική δραστηριότητα αυτή τη φορά, παραμελώντας έτσι την οικογένεια και τις προσωπικές του ανάγκες.  

Το να είστε για λόγους δουλειάς συνεχώς στο Διαδίκτυο δεν αποτελεί κατ’ ανάγκη πρόβλημα, πέρα βέβαια από τις γνωστές σωματικές συνέπειες όπως μυοσκελετικά προβλήματα, προβλήματα όρασης, κ.ο.κ., που μπορεί να προκύψουν εφόσον δεν τηρούνται οι βέλτιστες εργασιακές συνθήκες.

Αν όμως δεν βλέπετε την ώρα να τελειώσετε με τα της εργασίας σας στο Διαδίκτυο για να ασχοληθείτε με μία άλλη δραστηριότητα πάλι στο Διαδίκτυο, και παραμελείτε την υπόλοιπη ζωή σας, τότε μιλάμε για πρόβλημα.

Από την άλλη, η φύση της εργασίας μπορεί να επιβάλλει τη συνεχή χρήση του Διαδικτύου. Να είστε εκτός γραφείου αλλά παρόλα αυτά να πρέπει να απαντάτε ακατάπαυστα σε e-mail, να τσεκάρετε τις εξελίξεις στον διεθνή χώρο, να αναζητάτε πληροφορίες.

Σε αυτή τη περίπτωση έχουμε μία έκφραση εργασιομανίας, που διευκολύνεται από την τεχνολογία. Μια φαινομενικά ευχάριστη κατάσταση που αν και αυξάνει την αίσθηση επάρκειας και την αυτοπεποίθησή σας, δεν παύει να σας στερεί απαραίτητες ώρες ανάπαυσης και κοινωνικοποίησης.

Τι να κάνετε για να μην σας παραπονιέται το παιδί σας «μπαμπά, πάλι στο κομπιούτερ είσαι;»:

1. Καλό είναι να έχετε ωράριο για όλες τις διαδικτυακές εφαρμογές και δραστηριότητες, που να είναι απαράβατο.

2. Συνίσταται να υπάρχει αυτόματη απάντηση στα e-mail σας τις ώρες και ημέρες που βρίσκεστε εκτός γραφείου, να μην ελέγχετε αυτόματα τις εφαρμογές του κινητού για μηνύματα και εξελίξεις εκείνες τις ώρες και ημέρες.

3. Να απολαμβάνετε την «ψηφιακή σιωπή» που επιτρέπει στον εγκέφαλο να καθαρίζει από τα ‘σκουπίδια’ της ημέρας κάνοντας χώρο για αναψυχή και επαφή με τους αγαπημένους μας ανθρώπους.

Με αυτό τον τρόπο και πιο παραγωγικοί θα είμαστε και ποιότητα ζωής θα αποκτήσουμε αλλά παράλληλα θα γίνουμε το καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά μας.

Γιατί σίγουρα δεν μπορούμε να τους επιβάλλουμε περιορισμένη χρήση στις οθόνες από τη στιγμή που εμείς οι ίδιοι έχουμε κλείσει όλη μας τη ζωή μέσα σε μερικά pixel.