Ευγένεια στο διαδίκτυο: 4 τρόποι να τη διδάξουμε στο παιδί μας

Η χρήση μιας οθόνης, η ανωνυμία και η επιρροή τρίτων μπορεί να δώσει στο παιδί το περιθώριο να φερθεί με αγένεια, ακόμα και άθελά του, χωρίς να συνειδητοποιεί τις συνέπειες των πράξεών του.

Κι όμως, ο διαδικτυακός κόσμος αξίζει τον σεβασμό, την αποδοχή, τους καλούς τρόπους, τις αξίες και την ηθική που το παιδί διδάσκεται πρωτίστως από την οικογένειά του.

Τι συμβουλές πρέπει να δώσουμε και τι πρέπει να πούμε στο παιδί μας για τους κανόνες ευγενείας στο διαδίκτυο:

1. Τονίζουμε στο παιδί να μην κάνει στους άλλους αυτό που δεν θα ήθελε να του κάνουν, πως είναι δηλαδή σημαντικό να αντιμετωπίζει τους γύρω του με τον ίδιο τρόπο που θέλει από εκείνους να το αντιμετωπίζουν.

2. Να το βοηθήσουμε να κατανοήσει τη βλάβη που προκαλείται από ανόητες, άσχημες λέξεις και πράξεις. Πως μπορεί εύκολα, και ίσως χωρίς πρόθεση, να δημιουργήσει παρεξηγήσεις και να κάνει κάποιον να νιώσει άσχημα, ακόμα και με ένα μήνυμα ή σχόλιο.

3. Να εξηγήσουμε στο παιδί ότι την πολιτική ευγενείας που ισχύει στο σπίτι και στο σχολείο, πρέπει να την εφαρμόζει και στο διαδίκτυο. Λέμε "σας ευχαριστώ" και "παρακαλώ" (με λόγια, emojis, gifs), δεν χρησιμοποιούμε άσκεπτα φράσεις που μπορεί να προσβάλλουν τον άλλον, δεν δημοσιοποιούμε προσωπικά στοιχεία κάποιου, διαβάζουμε προσεκτικά τι μας λένε και ακόμα πιο προσεκτικά το τι γράφουμε και ποστάρουμε.

4. Το πλέον όμως σημαντικό είναι να γινόμαστε εμείς οι ίδιοι πρότυπα καλής συμπεριφοράς για το παιδί μας.

- Το πρότυπο συμπεριφοράς αφορά όμως όχι το τι λέμε ή το πώς το νουθετούμε, αλλά τι πράττουμε μπροστά του. Δεν ωφελεί δηλαδή να του λέμε ότι στο διαδίκτυο και στην πραγματική ζωή δεν κάνει να βρίζουμε, να προσβάλλουμε, να κοροϊδεύουμε τους άλλους, και εμείς οι ίδιοι να πράττουμε το αντίθετο.

- Εάν κάποια στιγμή παραφερθούμε, πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη από όσους επηρεάσαμε, να εξηγήσουμε στο παιδί ότι βγήκαμε εκτός ορίων και να ζητήσουμε συγγνώμη και από το ίδιο καθώς παραφερθήκαμε μπροστά του ανησυχώντας το. Ας μην ξεχνάμε πως τα «ναι μεν, αλλά» προκαλούν σύγχυση στο παιδί και δεν του επιτρέπουν να έχει μια ξεκάθαρη εικόνα για τα πράγματα.

- Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να λέμε «εσύ δεν κάνει να μιλάς/συμπεριφέρεσαι άσχημα, αλλά η μαμά ή ο μπαμπάς είναι μεγάλοι και κάνουν ό,τι θέλουν». Με αυτόν τον τρόπο δίνουμε στο παιδί το λανθασμένο μήνυμα πως όποιος έχει δύναμη, μπορεί να παραβαίνει τον κανόνα. Αυτό αφήνει ανοιχτό το περιθώριο στο παιδί όταν αισθανθεί πιο δυνατό από κάποιο άλλο, να παραβεί τους κανόνες καλής συμπεριφοράς και να κακομεταχειριστεί το πιο «αδύναμο». Δεν είναι τυχαίο ότι σε μεγάλο ποσοστό περιπτώσεων παιδιών που κακομεταχειρίζονται άλλα παιδιά, υπάρχει κάποιο μέλος της οικογένειας που κακομεταχειρίζεται τα ίδια γιατί είναι μεγαλύτερο, δυνατότερο, κ.ο.κ.

Το παιδί πρέπει να καταλάβει ότι το διαδίκτυο είναι ο νέος ψηφιακός του κόσμος, ένας κόσμος στον οποίο οφείλει να φέρεται και να πράττει με ευγένεια, υπεύθυνα και με σύνεση, όπως ακριβώς και στην πραγματική ζωή.